Almanya'da işçiydi babam. Ben İstanbul'da çocuktum. Yıl içinde kısa sürelerle yanına giderdim. Bazen de o gelirdi. Beni Beşiktaşlı yapan, içime silinmez bir şekilde bu aşkı kazıyan adam...babam...
Şampiyonluğun son maça kalıp şerefli ikinci olduğumuz gün beraberdik. Cızırtılı bir radyoda dinledik olup biteni. O radyonun cızırtısı yer etti kulaklarımda. Uzakta olsak da galip geldiğimizde ilk kutladığım her zaman o oldu yıllarca...
Yıllar geçti babam Türkiye'ye geldiğinde ben 15 yaşındaydım artık. Tam olarak birlikte sayılmazdık ama; yatılı okuldaydım...
Lise bitti, üniversite yıllarında beraberdik. Üniversite sonunda askere gitmem gerekti; yine ayrıldık...
Askerlik bitti, ben devlet memuru oldum, tayinim çıktı; yine ayrıldık...
Ve...tayinim İstanbul'a çıkmıştı. Artık beraberdik. Her Beşiktaş maçında televizyonun karşısına beraberce geçip her golde birbirimize öyle bir sarılıyorduk ki...Sizler Beşiktaş'ın kazanması için gol bekliyordunuz, ben aslında babama sarılabilmek için...Beşiktaş'ın her golü benim için yılların özlemini dindirmek adına bir fırsattı. Maalesef attığımız goller yetmedi özlemi dindirmeye...
Bir sabah, her zamanki gibi sıradan bir güne uyandığımda babam aniden aramızdan ayrılmıştı. Ayrıldık...
Şimdi 5 yaşındaki oğlumla geçiyorum televizyonun karşısına. Babamın adını verdim oğluma. Her golde sarılıyorum. Hiçbirşey anlamadığına eminim, büyüyünce anlayacağına da...
Şampiyonluğun son maça kalıp şerefli ikinci olduğumuz gün beraberdik. Cızırtılı bir radyoda dinledik olup biteni. O radyonun cızırtısı yer etti kulaklarımda. Uzakta olsak da galip geldiğimizde ilk kutladığım her zaman o oldu yıllarca...
Yıllar geçti babam Türkiye'ye geldiğinde ben 15 yaşındaydım artık. Tam olarak birlikte sayılmazdık ama; yatılı okuldaydım...
Lise bitti, üniversite yıllarında beraberdik. Üniversite sonunda askere gitmem gerekti; yine ayrıldık...
Askerlik bitti, ben devlet memuru oldum, tayinim çıktı; yine ayrıldık...
Ve...tayinim İstanbul'a çıkmıştı. Artık beraberdik. Her Beşiktaş maçında televizyonun karşısına beraberce geçip her golde birbirimize öyle bir sarılıyorduk ki...Sizler Beşiktaş'ın kazanması için gol bekliyordunuz, ben aslında babama sarılabilmek için...Beşiktaş'ın her golü benim için yılların özlemini dindirmek adına bir fırsattı. Maalesef attığımız goller yetmedi özlemi dindirmeye...
Bir sabah, her zamanki gibi sıradan bir güne uyandığımda babam aniden aramızdan ayrılmıştı. Ayrıldık...
Şimdi 5 yaşındaki oğlumla geçiyorum televizyonun karşısına. Babamın adını verdim oğluma. Her golde sarılıyorum. Hiçbirşey anlamadığına eminim, büyüyünce anlayacağına da...
Yorum Yap